مقصود ما از قید روشنگری، تاکید بر اندیشمندان و مورخان متعلق به سنت فرانسوی است. با ظهور اندیشههای شکاکانه دکارت، نظریات وی به سرعت در غالب رشتههای علمی به ویژه تاریخ سرایت یافت؛ به طوری که ارزش علمی کار مورخان به زیر سوال رفت و اندیشههای تاریخنگارانه مورخان مورد تشکیک قرار گرفت.
اما شکاکیت دکارت به هیچ وجه مورخان را ناامید نکرد و در نتیجه مورخان درصدد دفاع از دانش تاریخ و آشتی آن با فلسفه برآمدند. در به بار نشستن تلاشهایی که در مقابله با مکتب فلسفی دکارتی صورت گرفت، میتوان از دو اندیشمند تاریخنگار در قرن هجدهم یاد کرد: ویکو و ولتر.
تلاشهای ولتر در راس یک مکتب جدید تاریخی که میتوان آن را تاریخنگاری روشنگری دانست. و ویکو که تدوین اصول تاریخی را وجهه همت خود قرار داد. و با این نظریه دکارت که هیچ معرفتی مگر به طریق دانش ریاضی امکانپذیر نیست، مخالف بود. از نظر ویکو، تاریخ عبارت از فعل آدمی است و چون ساخته انسان است، پس میتواند آن را بشناسد. بنابراین تاریخ به وسیله مورخان قابل شناخت است و مورخ در پیدایش علم تاریخ نقش موثر دارد.از همین روی پرداختن به شکل گیری و ظهور فلسفه تاریخ مدرن با محوریت عصر روشنگری فرانسه به عنوان عامل مهم برای شناخت مبانی اساسی مدرنیته اهمیت دارد.
در همین راستا در کانون اندیشه جوان قصد داریم تا در روز پنجشنبه ۳۱ شهریور ماه ساعت ۲۱ با حضور محمدمهدی حکمتمهر در نشستی مجازی با عنوان «بررسی آرای فیلسوفان تاریخ عصر روشنگری» در صفحه نشستهای مجازی کانون اندیشه جوان در اینستاگرام به نشانی _canoon_org@ به گفتگو بپردازیم.
پاسخ