به گزارش روابط عمومی کانون اندیشه جوان؛ به بهانه ایام ولادت حضرت زهرا(س) و هفته زن، چهارمین نشست از سلسله جلسات «زن و جامعه اسلامی» با حضور دکتر مرضیه شعربافچی زاده با موضوع کارامدی ساز و کارهای حقوقی و اجتماعی در پاسخ به مطالبات زنان در قالب لایو اینستاگرامی برگزار شد.
محقق و پژوهشگر حوزه زنان گفت: در حوزه مسائل زنان عموماً به جای مسأله یابی، مسأله سازی و ذائقه سازی میشود و حتی ارکان سیاست گذاری و تصمیم گیری مانند مجلس و مسئولین هم بیشتر در چنین وضعیتی به پیگیری و اظهارنظر میپردازند، در حالی که نیاز داریم نیازها و مطالبات واقعی زنان شناسایی و مورد بررسی قرار بگیرد، نه اینکه فقط اولویت سازی های رسانه ها که گاهاً رنگ و بوی سیاسی نیز دارد مهم تلقی شود. برای مثال مشکلات و مطالبات زنان عشایر و روستایی از مواردی است که رسانه ها به آنها نمی پردازند و به همین دلیل اغلب توجهی هم به آن ها نمیشود.
کارشناس برنامه افزود: با وجود اینکه نهادها و ارگان هایی در حوزه زنان وجود دارند، مانند معاونت زنان ریاست جمهوری یا حضور مشاوران زن وزیران، فراکسیون زنان و موارد مشابه، اما معمولاً کار عمیق و درازمدت و اقدامی که قابلیت شوی تبلیغاتی نداشته باشد، انجام داده نمیشود و به همین دلیل همیشه پیگیری مسائل و مطالبات زنان تحت الشعاع تعویض دولت ها و تمام شدن مسئولیت ها قرار میگیرد. هنوز متولی ای که خالصانه و کارشناسانه و به صورت مستمر و درازمدت به مسائل زنان بپردازد نداریم و هنوز ساز و کاری که بتواند فارغ از ذائقه سازی ها و مسأله سازی ها به مسائل زنان بپردازد وجود ندارد. در چنین شرایطی وقتی مسأله های مهم را شناسایی نکرده و حتی همدلی هم نکنیم، احساس ناامنی در زنان ایجاد شده و تصور این میشود که به لحاظ اجتماعی حمایت نمیشوند و به هر صدایی که ادعای همدلی یا کمک به زنان داشته باشد روی خوش نشان میدهند. اینکه مطالبات زنان گاهی اوقات دستمایه بعضی جریان های فمنیستی شده و در نهایت به سیاسی شدن مطالبه و به محاق رفتن آن منجر میشود، به دلیل همین عدم همدلی لازم با مطالبات واقعی زنان است.
وی اظهار داشت: در پرداختن به مطالبات واقعی زنان نیاز داریم به یک اتحاد فراجناحی برسیم. از سوی دیگر باید حلقه واسطی بین مسئولین و زنان بوجود بیاید تا زنان بتوانند مطالب و دغدغه های خود را طرح کنند و اینطور احساس نشود که صدای آنها جایی شنیده نمیشود. رسانه ها بویژه صداوسیما میتوانند چنین بستری فراهم نمایند تا گروه های مختلف زنان، از آنها که در روستاها زندگی میکنند تا زنان ساکن در شهرهای بزرگ، به بیان دغدغه ها و مشکلات و نظرات خود بپردازند. زنان روستا و شهرهای کوچک مطالباتی دارند که حتی به ذهن زنان و مسئولانی که در پایتخت زندگی میکنند خطور نمی کند. قرار نیست فقط دختران دانشجو و تحصیل کرده در تریبون های رسمی صحبت کنند، بلکه باید جامع الاطراف بود و به همه گروه های زنان توجه کرد.
شعربافچی زاده با اشاره به ظرفیت ها و عملکرد صداوسیما و آموزش و پرورش در بازنمایی و پیگیری مطالبات زنان گفت: سطح زندگی هایی که در صداوسیما نمایش داده میشود صفر و صدی است، یا خانواده ها در قعر فقر و مشکلات مالی هستند و زندگی بسیار دشواری دارند، یا در اوج ثروت بوده و زندگی بسیار لوکس و شیک و کاملاً مرفهی دارند. برنامه هایی که در صداوسیما ساخته میشوند، باید متناظر با شکل واقعی زندگی خانواده ها باشد. چه اشکالی دارد که وضعیت زندگی خانواده ها در شهرهای کوچک و روستاها نیز تصویر شود، یا زمانی برای پیگیری جدی دغدغه های زنان در برنامه های صداوسیما اختصاص یابد. البته تنها برنامه های گفتگو با اساتید کافی نیست و باید به ساز و کارها و قالب های مناسب دیگری نیز فکر کرد. در آموزش و پرورش نیز با وجود اینکه درس سبک زندگی چندسالی است که تدریس میشود و میتواند بستر خوبی برای پرداختن به حقوق و تکالیف زنان باشد، ولی عموماً این درس از جانب دبیران جدی گرفته نمیشود یا معلمان آگاهی چندانی به مفاد و اهداف این درس ندارند.
پاسخ