جریان های فکری چپ‌گرا، ملی و اسلامی که در فضای سیاسی قبل از انقلاب فعال بود، خود را به صورت جریان‌های برجسته‌تر در ادبیات داستانی قبل از انقلاب نشان می‌دهد. جریان چپ‌گرا نه تنها به شکل اندیشه‌های مارکسیستی، بلکه در قالب ادبیات رئالیسم سوسیالیستی فعالیت خود را طرح‌ریزی می‌کرد. عقاید چپ قوی‌ترین عقیده در میان نویسندگان مطرح قبل از انقلاب است. میزان پای‌بندی هر یک از نویسندگان به عقایده چپ متفاوت بوده است و انعکاس این تفکرات در نویسندگان مختلف و در برهه‌های زمانی متفاوت به یک اندازه نیست.

پژوهشگران مکاتب داستانی ایران به برخی نویسندگان به عنوان داستان‌نویسان با گرایش‌های چپ‌گرایانه اشاره می‌کنند؛ مانند هوشنگ گلشیری، صمد بهرنگی، محمود دولت‌آبادی، غلامحسین ساعدی و احمد محمود.

شاید بتوان تاثیر این جریان‌ها را در ادبیات ایران پس از انقلاب نیز در بین نویسندگان مذهبی و غیرمذهبی با وجود عناصری همچون ، اهمیت دادن به عمل و پویایی، تأکید بر تضاد طبقاتی، امیدآفرینی به آینده، اهمیت دادن به آموزش توده‌ها، اعتقاد به مبارزه مسلحانه و جانب‌داری از برابری و برادری ملاحظه کرد.

در همین راستا کانون اندیشه جوان قصد دارد تا یکشنبه ۲۱ شهریور ماه ساعت ۱۵ با حضور علیرضا سمیعی در نشستی تحت عنوان «تاثیر جریانات چپ گرا در ادبیات معاصر ایران» در صفحه مجازی کانون اندیشه جوان به نشانی canoon_org@ به گفتگو بپردازد.